Geloof en hulpverlening
Voor wie vertrouwd is met christelijk geloof en kerk kan het belangrijk zijn dat geloof een plek krijgt in de hulpverlening. Dat daar aandachtig, liefdevol, met kennis en kunde naar gekeken kan worden. Misschien is het daarom wel fijn om te weten dat ik twintig jaar met liefde en plezier, struikelen, twijfelen, zoeken, vallen en opstaan dominee ben. Eerst in een Drents dorp en nu in de Lichtstad in het zuiden van het land.
Relatie met God
Wie gelooft is niet alleen geworden door relaties met mensen, maar ook door een relatie met God. Die relatie heeft zijn eigenheid, spiegelt en grijpt tegelijk ook in in relaties met anderen. Denk maar eens aan het verhaal dat Jezus vertelt in Matteüs 18: Er is een man die een torenhoge schuld heeft bij de Koning. De Koning krijgt medelijden met de man en zegt: 'Je hoeft dat geld niet meer terug te betalen.' Eenmaal weer op straat komt de man een ander tegen. Hij trekt de ander onmiddellijk het vel over de neus omdat die hem een paar centen schuldig is.
Is hij daarmee een onmens? Contextuele hulpverlening kan vrij van oordeel zien wat deze man doet, wat er gebeurt in zijn relaties met de Koning en de ander en hoe dat samenhangt.
Ont-normen
Voor wie gelooft kunnen relaties ook beladen zijn met normen. Van kinds af aan kun je vanuit de bijbel gehoord hebben: 'Eer je vader en je moeder'. Of: 'Je moet altijd de minste willen wezen', 'Je moet altijd een tweede mijl met iemand willen gaan', 'Je moet vergeven', 'Met de mantel der liefde bedekken', 'Verzet je niet tegen wie kwaad doet, maar keer degene die je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe.'
Hoe bijbels die woorden ook klinken, in een tijd, cultuur, omgeving, geloof of context waarin gehoorzamen moet en macht mag, kunnen ze zorgen voor normatief belaste relaties. Deze en andere bijbelteksten lijken zo oneerlijke relaties te 'rechtvaardigen'. Contextuele hulpverlening kan helpend zijn om die beladen relaties te ont-normen.